Verslag HT race 2011

Loodzware HT-race uitgeroeid door de Aldegeaster Skomskowster! De HT is de koningin onder de sloepraces. De dag na Hemelvaart wordt altijd de tocht geroeid van Harlingen naar Terschelling. Jaarlijks doen er 130 (maximaal) sloepen mee aan deze geweldige race. De oversteek is ca. 34 km lang, en hiermee de langste en zwaarste sloepenrace in ons land. De damessloep van Oudega-W heeft een HT-nummer, dus mogen wij meedoen. De herensloep heeft helaas geen HT-nummer. Zij staan op een wachtlijst en hopen ooit ook mee te kunnen doen. De race van dit jaar was zwaar! Er stond een harde noordoostenwind, weinig water en een flinke tegenstroom. Nou, een zware race vonden wij het zeker. Voor de start zat iedereen nog vrij relaxed wat te eten en te drinken op de Vesta uit IJlst. De wind leek mee te vallen, de meesten hadden goed geslapen en iedereen had de drank vermeden op Hemelvaartsdag. Dit komt helemaal goed, dachten we nog. Met het Oudegaaster publiek (Nynke, Nienke en Tsjitske) op de pier, gingen we van start! Buiten de haven van Harlingen gekomen, kregen we de wind om de oren! Zo, wat een wind, en van de zijkant. Dus ons sloepje ging heen en weer. Maar we konden de snelheid er aardig in houden, zo’n 7 km/uur. Zo nu en dan een flinke golf zout zeewater over ons heen. Ach, dat hield ons lekker fris. Het roeien ging goed, we kregen de smaak te pakken, en roeiden zelfs een stuk 11 km/uur. Onze volgboot, de Prospector, was dolenthousiast. De 2 bemanningsleden schreeuwden er op los. Maar toen kwam het keerpunt. Bij de Vliestroom moesten we afbuigen naar Terschelling. Maar toen kregen we harde tegenwind en tegenstroom. Dit kwam er flink op aan! We naderden een snelheid van 0,5 km/uur! En sturen was ook bijna onmogelijk hierdoor. Dus we dreven flink af. Dit kostte ons tijd en kilometers. Zonde! Maar we gingen door. Maar omdat het inmiddels al vrij laat geworden was, stond het Schuitengat bijna droog. Dus moesten we allemaal over boord, schoenen uit, en drukken maar! Daar stonden we op de Waddenzee, de sloep te drukken, in plaats van te roeien. Maar iedereen bleef fanatiek, en we drukten en drukten….. 2,5 km lang. Hierna konden we weer instappen en moesten we weer gaan roeien! Dit ging beter. Maar met de Brandaris al lang in zicht, hebben we er toch nog wel een uur over gedaan om te finishen. Wat waren wij opgelucht toen de toeter ging. Iedereen was er stil van, een enkel traantje is weggepinkt, kapot!!! Na 6 uren en 45 minuten Terschelling bereikt! Maar we hebben het gehaald en stiekem zijn wij daar best hartstikke trots op!