HT sloepenrace dames 2016

De HT-sloepenrace, van Harlingen naar Terschelling! 0p 6 mei 2016 Na de nodige lange trainingen op onze altijd rustige Aldegeaster Brekken, was het 6 mei eindelijk weer zover: de Harlingen Terschelling Race; een tocht van ongeveer 32 km over het meestal onstuimige Wad. Beide sloepen verschenen aan de start. De damesploeg hoefde pas om 11.00 uur te starten (in de eerste startploeg), dus we konden uitslapen. Dat was lekker, vooral voor de Heechspanning-gangers. Fris en fruitig uit bed in de auto richting Harlingen, waar de sloepen al klaar lagen. Een bakje koffie op onze volgboot; het baggerschip van Zijsling uit de Jutryp met Sybo aan het roer en âld-Aldegeasters Piet en Sippie mee voor onze mentale ondersteuning en het koelen van de biervoorraad. Na vele sanitaire gebeurtenissen, rijkelijk vaseline-gesmeer en een dikke laag factor 50, vertrokken we met zon en wind mee richting Terschelling. We startten met ‘gang as in kûgel’ en lagen snel op kop. Zo’n 10 kilometer roeiden we voorop en dat had stuurman Geart nog nooit meegemaakt. Dus de route- en stromingskaarten werden met enige stress bestudeerd; welke boeien moesten we ook al weer ronden en hoe. Uiteindelijk haalden de snellere sloepen ons toch in. Ach, anders roeiden we ook wel erg alleen… Elk half uur mochten we even een slok water nemen en een mueslireep, druiven, zoute dropjes, powergels of een vage pannenkoek verorberen. Na een zeehond, heel wat boeien, zandplaten en vele zweetdruppels kwam Terschelling dichterbij. Het laatste stuk kwam eraan. De haven is in zicht, je denkt dat je er bijna bent, maar vanwege de tegenstroom is het dan nog wel een dik uur roeien. Dat was een zware dobber en er werd her en der wat ‘geklaagd’, om het zo maar te zeggen. Vele snelle (mannen)sloepen kwamen dichterbij en gingen ons voorbij. Daar werd het niet leuker van. Totdat de Aldegeaster heren ons inhaalden. Er werd wat heen en weer geschreeuwd en hierdoor kregen we weer wat kracht voor het laatste stuk. De finishschoten hoorden we al in de verte. Tot aan het eind hebben we ons stinkende best gedaan om een paar van onze tegenstanders in het klassement voor te blijven. Onder luid gejuich van heel veel publiek op de kade, ook Aldegeasters!, bereikten we net binnen de vier uur (onze recordtijd), de finish. Toen was het stil in de sloep. Er moest het een en ander verwerkt worden, en er werd her en der een traantje weggepinkt. Maar op ons volgschip werden we met open armen ontvangen en na een paar biertjes, was iedereen weer aardig opgeknapt. Ook de mannen van het herenteam kwamen aan boord. Sommigen gingen direct naar de vaste wal, anderen mistten de boot. En zo kwam het dat er toch een heleboel Oudegaasters op Terschelling bleven. Na een warme maaltijd in de tent, gingen we West in. En het was er beregezellig! Zowel in de kroegen als op het terras. Het damesteam sliep aan boord bij Edward en Anneke Stienstra en had zaterdag nog een heerlijk zonnige vakantiedag. ’s Avonds werd in de tent de uitslag bekend gemaakt. Zowel het heren als het damesteam eindigde op een 20^e plaats. Een fantastische prestatie. De sloepen werden in de beun getakeld en met de nodige blaren en spierpijnen, is iedereen vroeg of laat, na een zeer geslaagd weekend, weer thuisgekomen. Volgend jaar maar weer!